Το χτύπημα του Τζεμπούρ (2-1) στις καθυστερήσεις τελείωσε την υπόθεση «τίτλος», αλλά οι διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού για τη διαιτησία και τον προπηλακισμό των παικτών του μετά τη λήξη ξεκινούν ατελείωτες συζητήσεις για το ντέρμπι!
Το γκολ του Κατσουράνη που δεν μέτρησε -αφότου ο Λέτο είχε ισοφαρίσει εκείνο του Μιραλάς- αμφισβητεί σοβαρά τη στέψη (από σήμερα) του Ολυμπιακού ως πρωταθλητή.
Πώς έπαιξαν
Χωρίς εκπλήξεις -τόσο σε διάταξη, όσο και σε πρόσωπα- παρατάχθηκαν οι δύο ομάδες στο γήπεδο. Οι Ερνέστο Βαλβέρδε και Ζεσουάλδο Φερέιρα χρησιμοποίησαν τις αναμενόμενες συνθέσεις -με τα σχήματα να διαμορφώνονται ως εξής:
Στο 4-4-1-1 των «ερυθρόλευκων», κάτω από τα δοκάρια ήταν ο Πάρντο και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Μπράβο, Α. Παπαδόπουλος, Μέλμπεργκ και Τοροσίδης. Στα χαφ βρέθηκαν οι Ιμπαγάσα-Μοδέστο, στα άκρα οι Ριέρα (αριστερά), Μιραλάς (δεξιά) και πίσω από τον προωθημένο Τζεμπούρ (που άλλαζε θέσεις με τον Βέλγο) κινούνταν ο Φουστέρ.
Από την άλλη, στο 4-3-3- των «πράσινων», τερματοφύλακας ήταν ο Τζόρβας και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Σπυρόπουλος, Σαριέγκι, Καντέ και Βύντρα. Στα χαφ ξεκίνησαν οι Ζιλμπέρτο (σε ρόλο «σκούπας»), Καραγκούνης, Κατσουράνης και στην τριάδα της επίθεσης οι Λέτο (αριστερά), Νίνης (δεξιά) και Σισέ (κορυφή).
Στα σημαντικά ραντεβού με γυναίκα η ασυνέπεια μπορεί να αποβεί… μοιραία. Πόσω μάλλον όταν η δεσποινίς (η κούπα του πρωταθλητή εν προκειμένω) είναι η καλύτερη που κυκλοφορεί στην πιάτσα. Αντί, λοιπόν, να πέσει με τα μούτρα εκείνος που τη διεκδικεί (Παναθηναϊκός), «στο ψητό» πέρασε αμέσως αυτός που… σχεδόν την είχε «ψήσει» (Ολυμπιακός)!
Η δυναμική είσοδος των «ερυθρόλευκων (απόρροια και της καυτής ατμόσφαιρας) διασταυρώθηκε με την αδυναμία των «πράσινων» να ανταπεξέλθουν στην πίεση ψηλά. Αφού, λοιπόν, γέννησαν εικόνα υπεροχής των γηπεδούχων, εκείνη ανταμείφθηκε από την «αλανιάρικη» συνεργασία Ιμπαγάσα-Μιραλάς και τον… αετό που αμόλησε η άμυνα του Παναθηναϊκού στη φύλαξη του Βέλγου.
Κάπου εκεί -και μπροστά στον κίνδυνο να το χάσει το… κορίτσι- ο Παναθηναϊκός αφυπνίστηκε. Πάλεψε, λοιπόν (με τα σουτ των Νίνη και Κατσουράνη), διαμαρτυρήθηκε (στη φάση όπου ο Τοροσίδης έκανε χέρι, αφού του είχε σφυριχτεί φάουλ από τον Νίνη), αλλά δεν μπόρεσε να επανέλθει πριν την ανάπαυλα.
Η επιστροφή από τα αποδυτήρια έφερε έναν Παναθηναϊκό αποφασισμένο να παίξει «τα ρέστα του». Αφού, λοιπόν, προειδοποίησε με τον Σισέ (ασυνήθιστα κακό τελείωμα), ο Πάρντο -με τη λανθασμένη εκτίμησή του- βοήθησε τον Λέτο να κάνει πράξη την απειλή.
Έστω και αν ο Βαλβέρδε, όμως, πήγε να βοηθήσει κι εκείνος τους «πράσινους» να γυρίσουν το σκορ (συντηρητική αλλαγή Φουστέρ με Ντουντού), ήταν ο ίδιος ο… αίτιος του πρώτου γκολ (Πάρντο), που απέτρεψε σωτήρια -στην κεφαλιά του Σισέ- το δεύτερο.
Όταν, δε, ούτε ο Πάρντο, ούτε κανένας άλλος δεν μπόρεσε να το αποτρέψει (στην κοντινή προβολή του Κατσουράνη στο 82’), το έκανε κακώς -και καθοριστικά για την εξέλιξη του ματς- ο βοηθός. Με το «χτύπημα», λοιπόν, να αποδεικνύεται αξεπέραστο για την ψυχολογία του Παναθηναϊκού, ήρθε άλλο ένα (τρομοκρατικό) τέτοιο στις καθυστερήσεις, για να μεγενθύνει τα πάντα: Και τις (δίκαιες) διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού και την ερυθρόλευκη… τροπαιοθήκη στου Ρέντη.
|
|
