Το να παίρνει κάποιος τα μυστικά του στο τάφο του δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Όταν όμως πρόκειται για ανακαλύψεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν το τοπίο στην τεχνολογία τα πράγματα είναι αλλιώς. Από τα βιολιά Στραντιβάριους μέχρι τη μηχανή που πρόδωσε τους...
Ναζί, σας παρουσιάζουμε τα πιο συναρπαστικά από αυτά.
Γλυπτική από δέντρα
Ο Άξελ Έρλαντσον (1884-1964) , αγρότης στο επάγγελμα, ξεκίνησε να δημιουργεί γλυπτά από δέντρα σαν χόμπι.
Για μερικές δεκαετίες πειραματίστηκε με σημύδες, φλαμουριές και ευκαλύπτους προσπαθώντας να υποχρεώσει τα δέντρα να αναπτυχθούν σε προκαθορισμένα σχέδια. Από αυτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σκάλες, οι δακτύλιοι, οι πύργοι και οι κλωβοί.
Το χόμπι του Έρλαντσον πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε επιχείρηση και ο ευρηματικός αγρότης ίδρυσε το πρώτο τσίρκο από δέντρα.
Οι τεχνικές του παραμένουν ένα μυστικό αφού ποτέ δεν τις αποκάλυψε ενώ σχεδόν πάντα εργαζόταν πίσω από παραπέτασμα.
Το 1985, το Tree Circus έκλεισε και τα δέντρα του αγοράστηκαν από το δισεκατομμυριούχο Μάικλ Μπονφάντε. Ακολούθως, μεταφέρθηκαν στο Gilroy Gardens της Καλιφόρνιας όπου και εκτίθενται μέχρι σήμερα.
Το κάστρο των κοραλλιών
Ο Έντουαρντ Λιντσκάλνιν (1887-1951), γλύπτης και ερασιτέχνης φυσικός, έμεινε στην ιστορία γιατί κατασκεύασε μόνος του ένα μνημείο γνωστό ως Coral Castle.
Χρησιμοποιώντας απλά εργαλεία έκοψε, σκάλισε και διευθέτησε μόνος του κοραλλένια μπλοκ αξίας πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ.
Τα μπλοκ ήταν διατεταγμένα σύμφωνα με μαθηματικά και αστρονομικά δεδομένα.
Σύμφωνα με το μύθο ήταν η απόδειξη της αγάπης του για μια γυναίκα με το όνομα Αγνή Σκαφς.
Ο Λιντσκάλνιν ποτέ δεν αποκάλυψε το μυστικό της μεταφοράς των κοραλλιών και όταν χρειάστηκε να τα μεταφέρει ζήτησε από τον οδηγό του φορτηγού να μην κοιτάει την ώρα που τα φορτώνει και ξεφορτώνει.
Τα στιλέτα Μπόουι
Ο Τζέιμος Μπλάκ (1800 – 1872) ήταν ένας μεταλλουργός από το Αρκάνσας, περισσότερο γνωστός για μια σειρά μικρών αμφίστομων στιλέτων με χαρακτηριστικά πλατιά λεπίδα. Ο τύπος αυτός ακόμα και σήμερα ονομάζεται Μπόουι από το Τζιμ Μπόουι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του Τέξας που τότε ανήκε στο Μεξικό.
Σύμφωνα με το μύθο, σε ένα μπαρ μιας πόλης της Λουιζιάνα, ο Μπόουι κατάφερε να σκοτώσει τον πολιτικό του αντίπαλο και σερίφη με ένα τέτοιο στιλέτο. Πριν από αυτό, ο σερίφης τον είχε τραυματίσει σοβαρά με πυροβόλο όπλο και σπαθί.
Τα μαχαίρια του Μπλακ έγιναν γνωστά γιατί ενώ ήταν σχετικά ελαστικά ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικά. Πολλοί σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι ο Μπλακ ανακάλυψε τυχαία την τεχνική παραγωγής των Δαμασκηνών σπαθιών που είχε χαθεί από το Μεσαίωνα. Τόσο η τεχνική του Μπλάκ όσο και αυτή των Δαμασκηνών σπαθιών είναι αντικείμενο εκτεταμένης επιστημονικής έρευνας.
Ο κώδικας των Ναζί
Ο Αρνέ Μπόρλινγκ (1905 – 1986) ήταν ένας σουηδός μαθηματικός που έσπασε τον κώδικα των γερμανικών επικοινωνιών κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χρησιμοποιώντας πολύ απλά μέσα όπως ταινίες τηλέτυπων και κρυπτογραφημένα μηνύματα, έκανε αυτό που οι γερμανοί θεωρούσαν πρακτικά αδύνατο σε μόλις δύο εβδομάδες.
Στη συνέχεια ανακατασκεύασε τη μηχανή κωδικοποίησης των Ναζί αλλά ποτέ δεν αποκάλυψε τα μυστικά του.
Η δουλειά του Μπόρλινγκ αποκάλυψε στους Συμμάχους τα σχέδια για την επικείμενη εισβολή των Γερμανών στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα).
Τα βιολιά Στραντιβάριους
Ο Αντόνιο Στραντιβάρι ήταν ένας ιταλός τεχνίτης έγχορδων μουσικών οργάνων όπως βιολιά, τσέλο, κιθάρες και άρπες. Για αιώνες ιστορικοί και επιστήμονες προσπαθούσαν να βρουν το μυστικό του: Γιατί δηλαδή τα Στραντιβάριους παράγουν τον καλύτερο δυνατό ήχο από οπουδήποτε έγχορδο έχει κατασκευαστεί ποτέ.
Η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι ο παράγοντας κλειδί πρέπει να είναι η ποιότητα του ξύλου που χρησιμοποιήθηκε. Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι το ξύλο των Στραντιβάριους έχει ασυνήθιστα υψηλή πυκνότητα και τις μικρότερες δυνατές μεταβολές στο πάχος των εποχιακών δακτυλίων. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν το δέντρο αναπτύσσεται πολύ αργά σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες.
Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε δύο είναι πιθανές προελεύσεις του ξύλου: Από τα δάση της Β. Κροατίας όπου επικρατούν δριμείς χειμώνες και ψυχρά καλοκαίρια ή από δάση της Ιταλίας καθώς η εποχή που μεγαλούργησε ο Στραντιβάρι είναι γνωστή ως «Μικρή Παγετώνια Περίοδος» εξαιτίας των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών σε όλη την Ευρώπη.
Άλλοι παράγοντες φαίνεται πως είναι η προσεκτική κατασκευή της κοιλιάς και της πλάτης ώστε να συντονίζονται οι παραγόμενες συχνότητες, οι κόλλες και τα βερνίκια καθώς και τα διαλύματα επεξεργασίας του ξύλου. Δεν αποκλείεται κιόλας να πρόκειται για το συνδυασμό όλων των παραπάνω.
Aνώνυμο
|