και στόχος δεν είναι - τουλάχιστον - το μετάλλιο. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα ταξιδεύει ως πρόβατο για σφαγή στη Λιθουανία. Απλά είναι συνειδητοποιημένη και...
εναρμονισμένη με την πραγματικότητα.
Στα 11 Ευρωμπάσκετ που ακολούθησαν το θαύμα της Αθήνας, η Ελλάδα κατάφερε να πάρει ένα ακόμα τρία μετάλλια. Ασημένιο το 1989, χρυσό το 2005, χάλκινο το 2009. Συνεπώς ο στόχος επετεύχθη άλλες τρεις φορές, έστω κι αν πριν από κάθε ταξίδι υπήρχαν μεγάλες απαιτήσεις. Αλλες τέσσερις φορές η Εθνική ήταν 4η (1993, 1995, 1997, 2007), δύο ήταν 5η (1991, 2003), ενώ το 1999 και το 20001 απέτυχε παταγωγώς.
Με λίγα λόγια, ακόμα κι όταν η ελληνική ομάδα είχε όνειρα πολλά, δεν ήταν εύκολο να τα κάνει πραγματικότητα. Σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και η 4η θέση προκαλούσε θλίψη. Αλήθεια αν στη Λιθουανία η Εθνική μπει στη 4αδα, δεν θα μιλάμε για υπέρβαση; Φυσικά, αν αναλογιστούμε τις απουσίες και την έλλειψη εμπειρίας αυτής της ομάδας.
Για την Εθνική, η πρόκριση στην 8αδα μοιάζει αυτονόητη. Με βάση την εικόνα που έδειξε στα φιλικά, δεν μπορεί να μην φτάσει ως τα προημιτελικά. Κι αυτό γιατί στις δύο πρώτες φάσεις αποφεύγει τις περισσότερες από τις δυνατές ομάδες του Ευρωμπάσκετ. Ρωσία, Κροατία και Σλοβενία είναι οι πιο ισχυροί αντίπαλοι, αλλά ακόμα κι αυτούς, έχει ελπίζει να τους νικήσει. Μπορεί, όμως και να χάσει με τις ίδιες πιθανότητες. Συν τοις άλλοις, στην κακή της μέρα, μπορεί να χάσει και από τους άλλους στα δύο πρώτα γκρουπ. Γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση και συνέπεια σε όλα τα ματς. Δεν υπάρχουν πλέον νίκες από τα αποδυτήρια, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Με αυτό το πνεύμα η Εθνική μπορεί να φτάσει στους "8" και μετά να διεκδικήσει την υπέρβαση για τη φετινή της δυναμικότητα. Να μπει στην 4αδα. Η Ελλάδα ταξιδεύει στη Λιθουανία με τέσσερις παίκτες κάτω των 22 και συνολικά έξι ρούκι σε Ευρωμπάσκετ. Αν, λοιπόν, φτάσει στην 8αδα και πλασαριστεί σε τέτοια θέση, ώστε να αποφύγει Ισπανία και Λιθουανία στο χιαστί, μπορεί στην καλή της μέρα της κάνει την υπέρβαση. Σε αντίθεση με τον Τόλη δεν θεωρώ ότι μόνο ο Λιθουανία και η Ισπανία είναι ποιοτικότερες. Γαλλία, Σερβία, Τουρκία, Ρωσία είναι κι αυτές ένα επίπεδο πάνω. Απλά με τους συγκεκριμένους αντιπάλους, μπορεί η Ελλάδα να κλέψει τη νίκη και να μπει στη διεκδίκηση των μεταλλίων.
Κάπως έτσι έχει η κατάσταση, έστω κι αν φτάσαμε μακριά. Αν, όμως, δούμε τα πράγματα ως έχουν, η Εθνική θα έχει κάνει το καθήκον της αν πλασαριστεί στην 6αδα που οδηγεί στο προολυμπιακό. Οχι γιατί δεν έχει ποιότητα, αλλά γιατί βρίσκεται στη διαδικασία της μετάβασης σε μια άλλη εποχή. Η ίδια ομάδα με δύο χρόνια στις πλάτες της θα ξεκινάει σε άλλη βάση. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύονται τα όνειρα και η αισιοδοξία. Εχουν γίνει και μεγαλύτερα θαύματα στον αθλητισμό. Αλλά για να πετύχεις ένα θαύμα, πρέπει να είσαι πάνω απ' όλα συνειδητοποιημένος.
ΥΓ: Η ήττα από την Ιταλία ήταν το καλύτερο δώρο για την Εθνική. Αυτό που ακριβώς χρειαζόταν για να ταξιδέψει συνειδητοποιημένη στη Λιθουανία.
ΥΓ1: Η πρεμιέρα με τη Βοσνία θα δείξει πολλά. Θα είναι και το κριτήριο για τη συνέχεια.
ΥΓ2: Καλά θα κάνει η ΕΡΤ να δώσει τα δικαιώματά των υπολοίπων αγώνων - αυτών που δεν προτίθεται να δείξει - στη Nova. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να δουν όλα τα ματς. Οχι μόνο την Εθνική.
|