«...σοκολατίνα καρδούλα...»

(το άρθρο αυτό γεννήθηκε 14 Φεβρουαρίου, μέρα μεσημέρι..)

Μόλις τελείωσε στο ραδιόφωνο το Goodbye my lover του James Blunt. Το πέτυχα τελείως συμπτωματικά. Εντελώς εσκεμμένα, όμως, το άκουσα ως το τέλος. Σιγοτραγουδούσα κιόλας μαζί, κι αν δεν ήταν ώρα κοινής ησυχίας (και όχι ησυχίας deluxe) θα το παιζα και μια στο πιάνο. Και για να προλάβω τους βαρύμαγκες...

που θα πούνε «φφφφφλλλλλλώρικοοοοο...», καθήστε σούζα! Είναι ένα πραγματικά ΚΑΛΟ κομμάτι, απλό και καλό, δείγμα του τι μπορεί να κάνει ένας άντρας μ’ ένα πιάνο. Για το τί μπορεί να κάνει μια γυναίκα μ’ ένα πιάνο (βλέπε Alicia Keys) θα μιλήσουμε άλλη φορα...

14 Φεβρουαρίου, κι ο Βαλεντίνος ο Άγιος γιορτάζει. Πολλοί μύθοι υπάρχουν περί του ποιός ήταν αυτός ο Βαλεντίνος, και στην πραγματικότητα πιστεύεται ότι δεν ήταν μόνο ένας! Μάλλον υπήρξαν διάφοροι Βαλεντίνοι που μαρτύρησαν, για να τα κονομάει ο Τερκενλής τέτοια μέρα. Παραδέχομαι, όμως πως το να δώσεις στο τσουρέκι κάστανο με γλάσο λευκής σοκολάτας, σχήμα καρδιάς, θέλει κι αυτό την τέχνη του, άρα χαλάλι η επένδυση-αγορά στρέμματος τσουρεκιού ευάερου κι ευήλιου!

Δεν ξέρω πως ακριβώς έγινε η συγκεκριμένη μέρα, γιορτή των ερωτευμένων. Δε με απασχολεί αν κάποια marketιστικά μυαλά αφού έκαναν τον Αγιο Βασίλη ολυμπιακό, είπαν «ας πιάσουμε τώρα τον Αγιο Βαλεντίνο κι ας τον βουτήξουμε στη σοκολάτα». Δε μ’ ενοχλεί καθόλου που σήμερα σχεδόν όλα τα ραδιόφωνα της χώρας ξεσκονίζουν τις cdοθήκες που γράφουν ballads, love songs, γουτσουνάκια ή djKostasKaiGamw (αυτό το τελευταίο ο djKostas τους το δωσε, τι να γραφε πάνω;;). Αυτό που μ’ ενοχλεί, είναι το τουπέ όσων σήμερα βγάζουν ό,τι κόμπλεξ έχουν και δεν έχουν.

«...δε μου λέει κάτι εμένα...», «...δε μ’αρέσουν αυτά...», «...μου φερε σοκολατάκια... με λικέρ μέσα κόντεψα να πνιγώ η Χριστιανή...», «...έλα μωρε τώρα, μ’ έσπασε τις μπάλλλες να βγούμε και να βγούμε...», «...ε την πήρα εκεί κάτι αρκούδια, κάτι μυστήρια...», «...μεθάω, πίνου, μεθάω, πίνου jumbo θα της πάρω του Αγίου Βαλεντίνου... ο’ι παιδί μ’, ικεί φέραν πρόστεχα...». Ό,τι μαλακία του κατεβεί του καθενός την πετάει (εδώ μπορεί να χρειαστεί μπιπ, να ξέρετε «μαλακία» ήθελα να γράψω εγώ). Συμφωνώ πως δεν περιμένεις 14 Φλεβάρη, μες το ψ...κρυο να γιορτάσεις τον έρωτα (όσοι έχουμε πασαλειφτεί με σοκολάτες στο κρεβάτι και κλειστό καλοριφέρ καταλαβαινόμαστε απόλυτα!!! Όχι μαζί... ΖΩΑ!! Στα δικά σας τα κρεβάτια...), όμως επειδή κυκλοφορώ στο κέντρο, κι έχω κι ένα κουσούρι να παρατηρώ τους γύρω μου στιγμές-στιγμές... Παιδιά, η ατμόσφαιρα κάτι έχει.

Δεν είναι το ίδιο. Ακόμη κι εσκεμμένα, ακόμη και σε βαθμό υποβολής, κυκλοφορεί μια «αγάπη». Λες και το κρύο δε μπορεί να σε πιάσει ρε παιδί μου. Κάπου σε κάποια γωνιά θ’ ακούσεις ένα «...αγίου Βαλεντίνου σήμερα...» και κλειδώνει το μυαλό για μια στιγμή, και ζεσταίνεσαι. Μπορεί να μη σε αφορά καθόλου, μπορεί να σου συμβεί ακριβώς μετά τον καυγά με τον ταξιτζή στο φανάρι, αλλά αν το καλοξανασκεφτείς, αυτή τη ζέστη που σου ρθε από κάποιον, άγνωστο έστω, την ένιωσες, την έφαγες. Θες δε θες!

Και τώρα οι περισσότεροι φαντάζεστε ότι εγώ στρώνω το τραπέζι με τα κεριά για το βράδυ, το ρομαντικό δείπνο, έχω κρύψει το δώρο της κάτω από την πετσέτα κι έχω αφήσει στην elco selectron να σιγοψήσει τον αστακό gratinee... γι’ αυτό τα λέω αυτά. Σας την έφερα! Φέτος δε θα γιορτάσω τον Αγιο. Εχω ξαναγιορτάσει, απλά φέτος τα φερε έτσι η τύχη που δεν έχω την παρέα μου για να γιορτάσω. Δεν πειράζει, αλλωστε όταν μπεις σε «όλα για καλό γίνονται» - mood, δεν έχεις ανάγκη. Επομένως θα γιορτάσω τη σημερινή βραδιά όπως κάθε μου βραδιά εδώ και λίγες μέρες!

Το ότι για μένα όμως σήμερα είναι 14 Φεβρουαρίου και όχι Αγίου Βαλεντίνου δε με κάνει άντερο στριμμένο, ώστε να πάω δεξιά κι αριστερά και να μεταδίδω αηδία και κκκσσσσινίλα και να αναφωνώ «γαμώ τον Αγιο Plaisirιο και τις καρδούλες στην Τσιμισκή»... Οπως υπάρχουν μέρες κατά του καρκίνου, κατά του AIDS, κατά των ακρίδων που χτύπησαν την Αίγυπτο, και κατά των διαφημίσεων των JUMBO, πολύ καλά κάνει και υπάρχει και η μέρα των ερωτευμένων! Μην είστε μαλάκες, όλοι κάποια στιγμή ερωτευτήκατε ασχέτως ημερομηνίας, όλοι κάποια στιγμή ξεβρακωθήκατε απέναντι σε δυο μάτια και είπατε λόγια που δεν τα λες εύκολα, ακόμα κι αν τα μάτια αυτά σας κοιτούσαν με την αποχαύνωση του Nio όταν διάβαζε το Matrix…

Επομένως, ένα πράγμα μου μένει να κάνω. Θέλω να στείλω αγάπη σε όποιον τη θέλει, διότι εκ του έχοντος θα λάβεις, εκ του μη, ουκ αν. Θέλω να στείλω κι εγώ αυτή τη ζέστη σε όποιον αφήνει λίγο χώρο μέσα του να πάει να κάτσει. Σε όλους τους ερωτευμένους φίλους μου στέλνω αγαπημένες ευχές, για να συνεχίσουν να είναι έτσι και στις 14, και στις 15 και στις 32 του μήνα..!

Δε λέει τίποτα η ημερομηνία. Όμως έτσι τα φερε ο καιρός, σήμερα να ναι αυτή η γιορτή! Όσοι μίζεροι, απέλθετε!! Κι όπως ειπώθηκε κάπου στα άδυτα του διαδικτύου και συμφωνώ, «...μια μέρα που μπορείς ελεύθερα ν’ ασχοληθείς με της καύλας σου το χαβά, τρώγοντας απύθμενες ποσότητες σοκολάτας, είναι εξ ορισμού ευλογημένη..»

Και του χρόνου!

Δ. 

frappedoupoli

Aν σου άρεσε κάνε LIKE..

Follow @frappedoupoli