"Ταξι-δι"... Νέος Freddo e Caldo!! Πιο Freddo όσο μπαίνει η άνοιξη, τ' ουρανού κατάνοιξη!

Πιο Freddo όσο μπαίνει η άνοιξη, τ' ουρανού κατάνοιξη!!

Οδός Μητροπόλεως, πιάτσα ταξί Αριστοτέλους. Ώρα 14:30 το μεσημέρι. Μετά από παραίνεση κάποιου συμπολίτη, προφανώς, δύο μέλη της δημοτικής αστυνομίας προχωρούν και υποχρεώνουν τους οδηγούς ταξί να συνεχίσουν την πορεία τους, και να μη σταματήσουν στην ουρά της πιάτσας. Επειδή πρέπει να υποστηρίξω τη φήμη πως οι Δίδυμοι είναι καλοί συγγραφείς, θα κάνω ορισμένες επισημάνσεις, για να σας φτιάξω την εικόνα, με όσο γλαφυρότερο τρόπο μπορώ.

Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, τα ταξί της Θεσσαλονίκης είναι δίχρωμα. Μπλε απ’ τη μέση και κάτω, λευκά απ’ τη μέση και πάνω. Κάτι σαν ανάποδα στρουμφάκια ενα πράμα. Φυσικά δε μπορώ καν να ξεκινήσω να περιγράφω τη συνοχή του μπλε χρώματος ανάμεσα στα διάφορα ταξί. Μπλε σκούρο ματτ, μπλε σκούρο περλέ, μπλε σκούρο αλλά κίτρινο μόλις ανοίξεις την πόρτα καθώς αυτό το φέρανε από Αθήνα, γαλάζιο, ραφ, έως και τιρκουάζ, μπλε της θάλασσας, μπλε της χάντρας για το μάτι, κι αν είναι χιλιοχτυπημένο το passat εικοσαετίας διακρίνεις αν κλείσεις λίγο τα μάτια και την απόχρωση του μπλε... το γνωστό... της π....τσας.

Στη διασταύρωση Αριστοτέλους και Μητροπόλεως, στο κατάκεντρο της Θεσσαλονίκης, υπάρχει διαμορφωμένος χώρος όπου κάποια ταξί έχουν διακαίωμα να σταθμεύσουν ως ότου βρεθεί πελάτης που χρειάζεται μετακίνηση. Ομολογουμένως, ο χώρος αυτός μπορεί να δεχθεί περί τα δέκα (ας είμαι large) ταξί. Η ουρά των ταξί στην πραγματικότητα φτάνει μέχρι την πλατεία Ελευθερίας. Εκεί όπου υπάρχει ΑΛΛΗ νόμιμη πιάτσα ταξί. Παρ’ όλ’ αυτά επί δύο τετράγωνα οι οδηγοί ταξί θεωρούν πως η αριστερή λωρίδα της οδού Μητροπόλεως φτιάχτηκε για την αφεντιά τους, και πως μπορούν να κάνουν σύντομη –τις περισσότερες φορές- στάση μέχρι να προχωρήσουν οι μπροστινοί και να έρθουν πιο κοντά στην Αριστοτέλους.

Αν κάποιος δεν έχει περάσει από κει ασφαλώς δε γνωρίζει πως η οδός Μητροπόλεως είναι λεωφόρος, όχι όμως λόγω μεγέθους. Είναι λεωφόρος γιατί τη χρησιμοποιούν λεωφορεία. Επομένως η δεξιά της λωρίδα, δύο έχει η καψερή, όσα έχει κι η μάνα μου αγόρια, έχει μετατραπεί σε λεωφορ... λεωφορειορω... λεωφορειλο... έλα... λεω-φο-ρει-ολωρίδα!

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στην πρώτη εικόνα μας. Λόγω προφανούς προβλήματος που δημιουργήθηκε στην κυκλοφορία, η δημοτική αστυνομία... Α! Παρένθεση...

Δημοτική Αστυνομία. Λυπάμαι, ειλικρινά, τους ανθρώπους που μπήκαν σ’ αυτήν την υπηρεσία. Ξέρετε, τα παλικάρια και τα κορίτσια που φορούν τα κυπαρισσιά τους με το περίεργο ανθρωπάκι που χει μισό κουλούρι Θεσσαλονίκης για πόδια, κι άλλο μισό ανάποδα για χέρια, και μια βούλα για κεφάλι, και παλεύουν, προσπαθούν, χύνουν ιδρώτα και αίμα για να... τους πάρουν σοβαρά κάθε μέρα. Πραγματικά ψάχνω Θεσσαλονικιό που να τους σέβεται και να αισθάνεται κάποιο δέος όταν τους βλέπει. Δυστυχώς δεν έχω βρει ως τώρα.

Κλείνει η παρένθεση, η δημοτική αστυνομία έχει να τα βάλει μ’ έναν ταξιτζή. Εναν ταξιτζή, ο οποίος τραβάει αριστερά, και σταματά πολύ πίσω απ’ τη νόμιμη πιάτσα. Τον πλησιάζει ο δημοτικός αστυνομικός, και προφανώς, δεν μπορούσα ν’ ακούσω, του ζητά να φύγει, να συνεχίσει την πορεία του. Ακολουθούν δύο δευτερόλεπτα, στα οποία επειδή δεν είχα οπτική επαφή με τον οδηγό, υποθέτω πως ειπώθηκε ατάκα του στυλ «γράψε με, δε με νοιάζει», «κάνε ό,τι θες» και άλλα έξυπνα νταηλίκια, κι αμέσως το παλικάρι βγάζει μπλοκάκι, κι αρχίζει να γράφει τον οδηγό του ταξί, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, ίσως για παράνομη στάθμευση.

Τρεις ή τέσσερις άνθρωποι γύρω μου, εκφράστηκαν χωρίς συνεννοήση υπέρ του αστυνόμου. Αυθόρμητα, ενστικτωδώς έβλεπες στα μάτια τους το «Γράψτον! Σκίστον! Παρτον!!!». Κι εγώ μαζί τους.

Ξέρω πως το ζήτημα των ταξί, το οποίο τον τελευταίο καιρό έχει παραγίνει, είναι πραγματικό. Δεν είναι στη φύση μου να τραβάω τα πράματα στα άκρα όπου έυκολα δίνονται λύσεις καφενειακού χαρακτήρα, κι εδώ μιλάμε για ένα πρόβλημα δύσκολο πόσο μάλλον για «κάποιους» συμπολίτες, γιατί υπάρχουν αυτοί, που το χουν στα χέρια τους και είναι ευθύνη τους να το λύσουν. Απ’ τη μια έχεις τους οδηγούς, που υποστηρίζουν πως με το πετρέλαιο σ’ αυτή την τιμή, και τη δουλειά τους σε πτώση, δεν είναι εύκολο να κινούνται συνεχώς. Όπως επίσης πως θα ήταν δυνατό ο Δήμος να τους δώσει περισσότερους και μεγαλύτερους χώρους για πιάτσα (πράγμα που προσωπικά θεωρώ αδύνατο, ειδικά στο κέντρο).

Απ’ την άλλη μεριά, παίρνω το μέρος του πολίτη, που έχει ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να χρησιμοποιήσει το δρόμο, χωρίς να πρέπει να ασχολείται με το πού σταμάτησε το ταξί, πόσα μέτρα απ’ την πιάτσα βρίσκεται, ή να πρέπει να κορνάρει ορχηστρικά το hurricane 2000 για ν’ ανοίξουν χώρο τα ταξί όταν βρει μία νόμιμη θέση παρκινγκ, είτε για να μπει, είτε για να βγει. Το πράγμα χειροτερεύει όταν πρέπει ο πολίτης να αντιμετωπίσει και τη μούρη, το ύφος χιλίων καρδιναλίων ή το νταηλίκι που δυστυχώς πολλοί οδηγοί ταξί θεωρούν χρήσιμο να έχουν. Φυσικά μέχρι να κατεβεί απ’ τ’ αμάξι ο πολίτης (1.90, φέτες) να πλησιάσει το ταξί, οπότε κι όλα λύνονται στο δευτερόλεπτο. Αυτό φυσικά δεν είναι απόλυτο, έχω δει κοπέλα να κατεβάζει με livestreaming απ’ το site της αρχιεπισκοπής Θεσσαλονίκης www.kantilia.gr, λιβανιστήρια ολόκληρα (μου κοπήκανε τα γόνατα, αλήθεια...).

Η εικόνα που σας περιέγραψα δεν είναι η μόνη στην πόλη. Πλατεία Ελευθερίας, Μητροπόλεως με Αγίας Σοφίας με Τσιμισκή με Κούσκουρα (ναι ναι, πάνω από ένα οικοδομικό τετράγωνο), Εγνατία με Συγγρού, Εγνατία με Ναυαρίνου κ.ά.! Δεν μπορώ παρ’ όλ’ αυτά να δείξω ιδιαίτερη συμπόνια στον κλάδο των ανάποδων στρουμφ, αφενός λόγω της ράτσας μερικών από δαύτους που είναι για πολλές σφαλιάρες και λειτουργούν εις βάρος της σωστής μειοψηφίας, αφετέρου γιατί όπως ο καταστηματάρχης πρέπει να πληρώσει περισσότερο νοίκι, περισσότερη ΔΕΗ, περισσότερο φόρο, όπως ο υπάλληλος πρέπει να πληρώσει κι αυτός αντίστοιχα το δικό του μερίδιο, έτσι κι ο οδηγός ταξί, δε μπορεί με το ζόρι να διεκδικεί χώρο πάνω στο δικαίωμα του άλλου, δυστυχώς έτσι τα φερε ο καιρός να πληρώνουμε το καύσιμο χρυσό. Όλοι τρώμε το αγγουράκι, τουρσί και άκαμπτο, μην περιμένετε συμπόνια, λοιπόν, η κατανόηση δεν είναι στρογγυλή, έχει γωνίες, αιχμηρές, που πολλές φορές δεν έχουν περιθώρια.

Δ.

Υ.γ.: Μη νομίζετε ότι το ξέχασα το πείραμα της προηγούμενης βδομάδας... 907 χτυπήματα έπιασε η fake φωτογράφηση της Κατερίνας Λέχου! Λιγούρια...
Και δε σας έγραψα χτες λόγω πρωταπριλιάς. Αντε να με πιστεύατε άμα σας έγραφα χτες...! Οπότε σας σερβίρομαι Τρίτη!

Aν σου άρεσε κάνε LIKE..

Follow @frappedoupoli