“Το είχα απωθημένο το πτυχίο της παιδαγωγικής ακαδημίας. Το πήρα, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Να σου πω την αλήθεια, νιώθω σαν να κέρδισα κι άλλο ένα μετάλλιο. Ξέρω τι θα με ρωτήσεις:
Γιατί διάλεξα την παιδαγωγική ακαδημία κι όχι κάτι ευκολότερο. Θα μπορούσα να πάω στη γυμναστική ακαδημία, αλλά όλοι ξέρουμε πως τίποτα δεν μπορείς να κάνεις από εκεί. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό”.
Όλα αυτά είναι καλά, αλλά γιατί ειδικά παιδαγωγική ακαδημία;
Καλά κάνεις και ρωτάς. Για να πάρουν το μήνυμα τα τέσσερα παιδιά μου, αλλά και όλα τα παιδιά του κόσμου: δεν είναι αρκετό να είσαι αθλητής, πρωταθλητής και ολυμπιονίκης. Αν δεν είσαι και παιδαγωγός, τίποτα δεν θα κάνεις.
Τώρα κατάλαβα, το παιδαγωγός με την αρχαία ελληνική έννοια…
Με πρόλαβες, πολύ σωστά. Μπήκα στη σχολή τον Σεπτέμβριο του 2005 και να ’ναι καλά η Μαριέττα Γιαννάκου, χωρίς τη βοήθειά της τίποτα δεν θα κατάφερνα. Τότε ο νόμος έλεγε πως διάλεγε σχολή όποιος ήταν κάτω από 30 ετών. Εγώ ήμουν 33 και, για να μπορέσω να μπω, έκανε μέσα σε μια βδομάδα μια διάταξη-φωτογραφία, που εξαιρούσε από το νόμο όσους είχαν τέσσερα μετάλλια, δηλαδή μόνο εμένα. Την ευχαριστώ, τέτοιοι άνθρωποι αποδεικνύουν πως ακόμη και σε αυτή τη χώρα όποιος θέλει να κάνει καλό μπορεί να το κάνει και γρήγορα.
Μια και είπες για την Ελλάδα, πώς κρίνεις όλα όσα γίνονται τους τελευταίους μήνες. Πώς σου φαίνεται ο κόσμος γύρω σου;
Φίλε, είναι πολύ άσχημη η κατάσταση, πολύ δύσκολη, πρωτόγνωρη. Βγαίνεις έξω στο δρόμο και ο άλλος σε κοιτάζει αγριεμένος. Ανεργία, φτώχεια, απογοήτευση, οργή, αυτά διαβάζω στα πρόσωπα των ανθρώπων. Εδώ κάτω στην Αθήνα είναι άσχημη η κατάσταση και χειροτερεύει συνεχώς, δεν ξέρω πού θα ξεσπάσει όλο αυτό το πράγμα. Στη Θεσσαλονίκη που ήρθα τις γιορτές, αν κι εκεί συμβαίνουν τα ίδια, η κατάσταση είναι πιο ανθρώπινη. Αν και τα Χριστούγεννα, που κατέβηκα με την οικογένεια στην πλατεία Αριστοτέλους, ήταν λίγο Μπαγκλαντές…
Η Αθήνα είναι πιο μεγάλη, οπότε όλα φαίνονται πιο έντονα, κυρίως τα αρνητικά.
Έτσι είναι, για παράδειγμα η Ομόνοια κι άλλα μέρη είναι μόνιμα Μπαγκλαντές. Να σου πω, το σκέφτομαι σοβαρά να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Ας μεγαλώσουν τα παιδιά, να βρουν το δρόμο τους κι εμείς, γεροί να είμαστε, έχουμε να κάνουμε πράγματα. Έχω την ομοσπονδία και τους αθλητές μου, κάνουμε καλή δουλειά και περιμένουμε σύντομα τα πρώτα αποτελέσματα. Έχουμε δρόμο και χρειαζόμαστε δύναμη για το μέλλον.
Ο Ζαγοράκης και ο ΠΑΟΚ
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάει η κουβέντα στον ΠΑΟΚ, ο Πύρρος Δήμας πάντα ρωτάει τι νέο υπάρχει για την ομάδα και τον Θόδωρο Ζαγοράκη: “Μου κάνει εντύπωση ένα πράγμα. Παίκτες φεύγουν, προπονητές φεύγουν, πρόσωπα αλλάζουν, αλλά ο ΠΑΟΚ είναι σταθερός. Στη βαθμολογία, στο κύπελλο, στην Ευρώπη, μια ζωή στη διεκδίκηση”.
Άμα δεν διεκδικείς, δεν πετυχαίνεις.
Ρώτα μένα να σου πω τι σημαίνει αυτό, ξέρω καλύτερα. Ακούω για κάτι Άραβες, αν έρθουν καλό θα είναι, αλλά και να μην έρθουν πάλι δεν τρέχει τίποτα. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι έφυγαν οι άνθρωποι που ήταν κοντά του από την αρχή που ανέλαβε.
Τους κατηγορείς για αυτό;
Όχι βέβαια, τρελός είσαι; Μπράβο τους όσο άντεξαν την πίεση, χίλια μπράβο για όσα πρόσφεραν. Επειδή όμως ξέρω τι σημαίνει καλός συνεργάτης, ένα θέλω να πω: αυτό το κενό που έμεινε δίπλα στον Θόδωρο, αν δεν το καλύψουν άτομα, θα πρέπει να το καλύψει ο κόσμος. Αυτοί οι χιλιάδες να του πουν ότι είναι δίπλα του. Μόνο αν το ζήσεις, καταλαβαίνεις τι σημαίνει να είσαι κάτω από το βάρος κι οι χιλιάδες να κρατάν την ανάσα τους μέχρι να το σηκώσεις…
makthes Aν σου άρεσε κάνε LIKE..
|
|
