Παρότι έφτασε τελικά σε αυτό το βάρος, οι «φίλοι» της στα blog εξακολουθούσαν να της λένε πως είναι παχιά και πως έπρεπε να χάσει λίγο βάρος ακόμα.
Μόνο όταν συνειδητοποίησε πως η κατάστασή της διέλυε την οικογένειά της παραδέχθηκε πως χρειαζόταν βοήθεια.
Η έφηβη σήμερα Grainne βρίσκεται σε φάση ανάρρωσης και αρχίζει και πάλι να απολαμβάνει τη ζωή της.
«Μου άρεσε να ψάχνω σε "pro-ana" ιστοσελίδες (σάιτ που διακηρύσσουν πως η ανορεξία είναι τρόπος ζωής και όχι διαταραχή) για τις φωτογραφίες κοριτσιών που τους πετούσαν τα κόκκαλα. Μου φαίνονταν πολύ όμορφα και άρχισα και το δικό μου blog στο οποίο ανέβαζα φωτογραφίες μου ώστε να με κρίνουν οι άλλοι χρήστες», αφηγείται.
«Μου έλεγαν πως ήμουν πολύ χοντρή και ήθελα να τους ευχαριστήσω χάνοντας κι άλλο βάρος», προσθέτει. «Μόνο όταν κατέρρευσα από την εξάντληση και κατάλαβα τι προκαλούσα στην οικογένειά μου συνειδητοποίησα πως κάτι έπρεπε να κάνω. Τώρα αναρρώνω και νιώθω τρόμο όταν βλέπω φωτογραφίες από αυτό που φιλοδοξούσα να γίνω».
Η Grainne άρχισε να έχει εμμονή με το βάρος της όταν στα 15 της αγόρασε ένα φόρεμα και δυσκολευόταν να το φορέσει. Παρότι ήταν ήδη αδύνατη, έκανε μία δίαιτα- αστραπή για να χάσει 2,5 κιλά και να της κάνει.
«Απογοητεύτηκα πολύ όταν δεν μου έκανε εκείνο το φόρεμα. Ήταν extra small αλλά εγώ ένιωθα χοντρή επειδή δεν χωρούσα. Άρχισα τη δίαιτα και με ενθουσίασε το πόσο εύκολο έμοιαζε να χάνεις βάρος. Όταν το φόρεμα μου έκανε, απλά συνέχισα τη δίαιτα. Είχα ένα fashion blog και συχνά έβλεπα διαφημίσεις στο ίντερνετ για blog απώλειας βάρους ή σάιτ "pro-ana" και μου φαινόντουσαν απαίσια. Αλλά όταν άρχισα να ψάχνω στο google συμβουλές απώλειας βάρους, άρχισα να τα βλέπω κι αυτά με άλλο μάτι. Το βάρος απλά έφευγε αλλά εγώ ακόμα ένιωθα παχουλή σε σχέση με τα κορίτσια που έβλεπα σε αυτές τις ιστοσελίδες. Ήθελα να γίνω σαν κι αυτά. Στο σχολείο μου ήταν ένα κορίτσι που έπασχε από νευρική ανορεξία και όλοι έλεγαν πόσο ‘κοκκαλιάρα’ ήταν και ήθελα να λένε το ίδιο και για μένα!», συνεχίζει η 17χρονη.
Πριν εμφανίσει τη διατροφική διαταραχή, η Grainne ήταν 56 κιλά. Μέσα σε 12 μήνες έχασε σχεδόν το ένα τρίτο του βάρους της και έπεσε τελικά κάτω από τα 38 κιλά με τον Δείκτη Μάζας Σώματος στο επικίνδυνο 14.
Παρότι πέρασε 10 εβδομάδες στο νοσοκομείο δεχόμενη εντατική θεραπεία. Παρέμεινε αποφασισμένη να χάσει ακόμα περισσότερο βάρος.
«Ήμουν άρρωστη για περίπου ένα χρόνο όταν η μαμά και η θεία μου με πήγαν στο γιατρό. Εκείνος μου είπε: "Grainne, αν συνεχίσεις έτσι θα πεθάνεις". Τότε κοίταξα την έκφραση στο πρόσωπο της μαμάς μου και ήξερα πως δεν μπορούσα πια να της κάνω κάτι τέτοιο», λέει η νεαρή.
«Ο γιατρός ήθελε να με στείλει πίσω στο νοσοκομείο αλλά εγώ τον ικέτευσα να μου δώσει μία εβδομάδα διορία για να αλλάξω. Προς μεγάλη μου έκπληξη δέχθηκε κι εγώ γύρισα σπίτι αποφασισμένη να γίνω καλά. Ήταν ένας μακρύς, δύσκολος δρόμος αλλά με την υποστήριξη της οικογένειάς μου ήξερα πως μπορούσα να γίνω καλύτερα. Διέγραψα το μυστικό μου blog και άρχισα ένα άλλο για την υγιεινή ζωή, τη σωστή διατροφή και την άσκηση. Σιγά σιγά άρχισα και πάλι να βρίσω τους φίλους μου και να ζω μία κανονική ζωή και φέτος το καλοκαίρι πήγα τις πρώτες μου διακοπές με τις φίλες μου. Ήπια μίλκ σέικ κι έφαγα παγωτά, κάτι που νόμιζα πως δεν θα έκανα ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Επέστρεψα στο βάρος που είχα πριν αρρωστήσω και είμαι στο δρόμο της ανάρρωσης», τονίζει η 17χρονη στη Daily Mail και απευθύνεται και σε άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα.
«Είναι δυνατό να γυρίσεις τη ζωή σου σε άλλη κατεύθυνση, θέλω να το ξέρουν αυτό εκείνοι που υποφέρουν. Εγώ είχα εμμονή με το τι πίστευε για μένα η εικονική διαδικτυακή μου ‘οικογένεια’ και με το να τους ικανοποιώ, μέχρι που συνειδητοποίησα τι έκανα στην πραγματική μου οικογένεια. Δεν θέλω ποτέ να γυρίσω σε εκείνο το σημείο», λέει.
«Η Grainne πίστευε πως το κλειδί για την ευτυχία είναι να είναι κοκαλιάρα αλλά η εποχή που ήταν περισσότερο αδύνατη ήταν και η εποχή που ήταν πιο δυστυχισμένη από ποτέ», προσθέτει η μητέρα της, «για ένα γονιό να βλέπει την πανέμορφη κόρη του να αυτοκαταστρέφεται είναι κάτι που σου ραγίζει την καρδιά. Προσπάθησα να καταλάβω όσα περισσότερα μπορούσα για την ασθένειά της ώστε να μάθω πώς να τη βοηθήσω. Έτσι τα καταφέραμε».
Δύσκολα περνούσαν και τα αδέλφια της που έβλεπαν την γεμάτη ζωή αδελφή τους να γίνεται ένα άδειο σώμα, «να κρέμεται από πάνω μου σαν παιδί, να κλαίει συνέχεια και να λέει πως θέλει να πεθάνει», συμπληρώνει.
«Τα πάει πολύ καλά. Αλλά παίρνουμε την κάθε μέρα με τη σειρά γιατί όπως ισχύει με κάθε εθισμό, είναι πολύ εύκολο να ξανακυλήσεις. Κάθε αφορμή μπορεί να τη στείλει πίσω. Ζει την κάθε στιγμή της ζωής της και ανυπομονεί να περάσει με τους φίλους της στο πανεπιστήμιο του χρόνου. Έχουμε την πανέμορφη και ζωηρή κόρη μας πίσω», καταλήγει.
newsbeast
|
|
