Οι μέρες είναι πονηρές και ύποπτες. Δεν θα κουραστούμε να το γράφουμε και να προειδοποιούμε από το Newscode.Η Ελλάδα δείχνει απολύτως ανυπεράσπιστη , με την κυβέρνηση της σε θέση ανυποληψίας και περιφρόνησης και σε ευρωπαϊκό...
Το χειρότερο εξελίσσονται διεθνείς συγκρούσεις, παγκόσμιου power game μεταξύ ΗΠΑ και ηπειρωτικών δυνάμεων της Ευρώπης, αλλά και τραπεζιτών – κυβερνήσεων μέσα στην ίδια την ευρωζώνη.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Ελλάδα, αποτελεί ως περίπτωση παγκόσμιο διακύβευμα, ένα πείραμα που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλούς ισχυρότερους από αυτήν. Άρα πέραν κάθε σεναρίου βρίσκεται σε πολύ επικίνδυνη καμπή.
Αν δούμε τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες πολύ εύκολα θα καταλάβουμε που βρισκόμαστε. Η ΕΚΤ και οι ευρωπαίοι τραπεζίτες επιτίθενται προκειμένου να αποκτήσουν εδάφη και περιουσίες των Εθνών της ευρωζώνης.
Στη συνέχεια θα μπορούν να διαπραγματεύονται από θέση ισχύος με τον κάθε Σόιμπλε και να του επιβάλουν τα θέλω τους. Αυτό το έχει καταλάβει πολύ περισσότερο το υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας, από την Καγκελαρία.
Έτσι για παράδειγμα στην Ελλάδα, η οποία έχει υπουργό Οικονομικών υπάλληλο της Γερμανίας, αλλά και της ΕΚΤ, το παιχνίδι απόκτησης της δημόσιας περιουσίας της έχει μεγάλη ένταση. Υπάρχει το Μνημόνιο που συνολικά απέτυχε, όπως ήταν προβλεπτό να συμβεί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δανεισθεί.
Αλλά οι γερμανικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί στον έναν χρόνο που πέρασε τα ελληνικά ομόλογα, χωρίς να μπορούμε να υπολογίσουμε πως παίζουν με τα ασφάλιστρα κινδύνου. Τα ομόλογα αυτά τα έχει η ΕΚΤ του κ. Τρισέ. Η αξία τους περίπου 48δις ευρώ.
Όταν τα ομόλογα τα έχουν οι επενδυτικές τράπεζες, έχουν τον κίνδυνο της απαξίωσης τους. Όταν τα έχει η ΕΚΤ, που τυπώνει ευρώ, ο κίνδυνος γίνεται λογιστικός.
Στη βάση αυτή η Φρανκφούρτη προβάλει το πακέτο των 50 δις ευρώ, από αποκρατικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας της Ελλάδος. Μιλάμε για απόλυτη εκποίηση. Μάλιστα για να ελέγξει από την αρχή την διαδικασία ζητά ανεξάρτητη αρχή που θα δεσμεύσει και διαχειρισθεί την διαδικασία εκποίησης, με δικό της πρόσωπο στον συντονισμό. Τα οφέλη από την περιουσία, όποια και αν είναι θα πάνε υπέρ των πιστωτών.
Τι σημαίνει αυτό και με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν βγαίνει σε προβλεπτό ορίζοντα στις αγορές. Ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει το πρώτο περιουσιακό στοιχείο της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης, η οποία είναι δημιούργημα του Μάαστριχτ έχει τη διαχείριση του νομίσματος, αλλά υπόκειται στις αποφάσεις των κυβερνήσεων.
Στο μοντέλο Ελλάδα, μπορούν να κινηθούν και οι υπόλοιπες προβληματικές περιοχές της ευρωζώνης, με το Βερολίνο να πρέπει σε μια ύστερη φάση ευρωπαϊκής πραγματικότητας, όταν θα ισχύσει , το «σύμφωνο του ευρώ» , με τον μόνιμο μηχανισμό, τον ESM, να διαπραγματεύεται ουσιαστικά με την Φρανκφούρτη, όπως τώρα ο Σόιμπλε διαπραγματεύεται με τη Μέρκελ.
Παράλληλα στην Ελλάδα, το σύστημα το ελέγχουν οι τοπικοί τραπεζίτες οι οποίοι ενώ δεν έχουν στην πλειοψηφία τους , καμία ισχυρή δυνατότητα επιβίωσης και αυτονομίας, ναρκοθετούν την εσωτερική αγορά και την κρατική υπόσταση της Ελλάδος, διαπραγματευόμενοι την ένταξη τους, ως υποκαταστήματα στην Φρανκφούρτη, αντί της διεθνοποίησης τους, που τελικά θα τους περιθωριοποιήσει ως πρόσωπα και μετόχους.
Ο λόγος δεν είναι για το σύνολο των τραπεζιτών, αλλά για εκείνους που την εποχή Σημίτη, αντάλλαξαν ενσυνείδητα την ιδιότητα του κρατικού τραπεζίτη, με εκείνη του «ευρωπαίου τραπεζίτη». Φυσικά μετά τον θάνατο του αείμνηστου Θ. Καρατζά.
Με τον υπάλληλο της Φρανκφούρτης στην θέση του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδος και το οικονομικό επιτελείο του στην ίδια κατεύθυνση, αλλά και πρόσωπα- κλειδιά εντός του Μαξίμου, δεν είναι καθόλου αφύσικο ότι το παιχνίδι της ΕΚΤ, ως «μητέρας – τράπεζας» περιφρουρήθηκε και από την άποψη των συμβούλων αποκρατικοποίησης, που ανέλαβαν επί της ουσίας μια σειρά από γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει τον δρόμο προς τις αγορές, για να δανεισθεί, θα μπορούσε να βρει τον δρόμο της αυτονόμησης της, πάλι μέσα από τις αγορές, αλλά για τη διαχείριση του χρέους της. Από τις αγορές στις αγορές, με τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης, αλλά και του haircut. Το «μπρα ντε φερ» περί κερδοσκοπίας, από τα διεθνή μίντια, αυτό έχει ως βάση.
Και όχι τα CDS, που τα έχουν πολλοί, αλλά τα πληρώνουν οι αμερικανοί στην περίπτωση που ενεργοποιηθούν.
Για να κλείσει και αυτή τη δίοδο διαφυγής η ΕΚΤ επεξεργάζεται ένα ακόμη σχέδιο. Να κρατήσει αυτή τον έλεγχο μιας εθελοντικής επιμήκυνσης των ομολόγων μέχρι το 2014, με φιλικό διακανονισμό με τους ιδιώτες πιστωτές ,χωρίς (προσοχή! ) αναδιάρθρωση.
Για να κλείσει και αυτή τη δίοδο διαφυγής η ΕΚΤ επεξεργάζεται ένα ακόμη σχέδιο. Να κρατήσει αυτή τον έλεγχο μιας εθελοντικής επιμήκυνσης των ομολόγων μέχρι το 2014, με φιλικό διακανονισμό με τους ιδιώτες πιστωτές ,χωρίς (προσοχή! ) αναδιάρθρωση.
Είναι το σενάριο που δημοσιοποιήθηκε σήμερα μέσω Ρόιτερς. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η Ελλάδα εγκλωβίζεται σε απόλυτο βαθμό και δεν μπορεί να διαφύγει, ούτε να κάνει το χρέος της διαχειρίσιμο, ούτε καν να γυρίσει στο νόμισμα της. Μάλιστα την επιμήκυνση αυτή η Φρανκφούρτη τη βασίζει στην δέσμευση της εθνικής περιουσίας των Ελλήνων.
Ας το δούμε με νούμερα : Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες έχουν διαφύγει από τη ζώνη κινδύνου των ελληνικών κρατικών ομολόγων με το Μνημόνιο 1.
Με το Μνημόνιο 2 η ΕΚΤ δίνει περιεχόμενο στα junk ελληνικά ομόλογα που έχει στη κατοχή της, λογιστικής όμως και όχι πραγματικής αξίας, γιατί η Τράπεζα που τυπώνει το «σκληρό» ευρώ, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει. Το περιεχόμενο αυτό συσχετίζεται με την εκποίηση της Ελληνικής δημόσιας περιουσίας , που τη μοιράζει η ΕΚΤ κατά το δοκούν στις γαλλογερμανικές τράπεζες, διατηρώντας όμως αυτή το δικαίωμα του ελέγχου της Ελλάδος. Κρατικά μερίδια, ακίνητη και κινητή περιουσία, μεταλλεύματα και ορυκτά σε ξηρά και θάλασσα.
Το Μνημόνιο 1 με τα 110δις , από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών- μελών, άρα των φορολογουμένων, δεν κινδυνεύουν γιατί είναι ονομαστικά και λογιστικά και όχι πραγματικά. Δεν παραχωρούνται στην Ελλάδα, ως διαθέσιμα, αλλά περνούν θεωρητικά, ως άυλοι τίτλοι από την Ελλάδα, επιβαρύνονται με το τοκογλυφικό επιτόκιο που προβλέπεται και αφού λειτουργούν αποκλειστικά υπέρ των πιστωτών, των πιο ισχυρών δηλαδή από τα κράτη – μέλη επιστρέφουν στις τράπεζες της Γερμανίας , Γαλλίας και την ΕΚΤ.
Οι Έλληνες δεν δανείζονται για τον εαυτό τους, όπως νομίζουν, αλλά προσφέρουν χρήμα των 16, τώρα 17 στο Βερολίνο, το Παρίσι και την κυρίαρχα της Φρανκφούρτη. Εσωτερική αναδιανομή πλούτου, μέσω επιβάρυνσης τρίτου. Του βλάκα του Έλληνα, ο οποίος λοιδορείται και περιφρονείται για να μην καταλάβει τι του συμβαίνει.
Στο Μνημόνιο 2 δεν δανείζεται η Ελλάδα τα 40-100δις που θα της χρειασθούν επιπλέον, αφού δεν βγαίνει στις αγορές , για το 2012-2013, από τους κρατικούς προϋπολογισμούς αλλά από την ίδια την ΕΚΤ. Και πάλι τα ποσά γυρίζουν στη βάση τους, επιβαρυμένα με επιτόκιο, αυτή τη φορά πιο χαμηλό γιατί δεν μοιράζεται με τις επιμέρους τράπεζες, αφού είναι προς όφελος της ΕΚΤ.
Ταυτόχρονα τα ποσά αυτά αποκτούν περιεχόμενο πολλαπλάσιο, σε πραγματικές αξίες, από την κρατική περιουσία και τα ορυκτά της Ελλάδος. Επιπλέον οι Έλληνες κρατούν τα χρέη τους και δουλεύουν υπό ξένη κατοχή για να ξεπληρώσουν στο διηνεκές.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται προστιθέμενη αξία, που και πάλι καλύπτει τα ποσά των αρχικών δανείων. Στο τέλος στη διάθεση της ΕΚΤ και του Βερολίνου- Παρισιού μένουν και τα ασφάλιστρα κινδύνου. Αν θέλουν το 2014 τα ενεργοποιούν ή όχι.
Υπολογίζονται από 40 έως 60 δις ευρώ. Τα πληρώνει το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, που όπως και οι Έλληνες συκοφαντείται στην παρούσα φάση, ως βάση των κερδοσκόπων.
Όλα είναι μια «χρυσοφόρα» μπλόφα. Ο Σημίτης ως υπουργός Οικονομίας απέτρεψε τον Α. Παπανδρέου να κάνει στο τέλος της δεκαετίας του ’80, αναδιάρθρωση του χρέους . Ακολούθησε το 1989 και μετά οι Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής.
Όλοι υπέβαλαν τα σέβη τους στην Φρανκφούρτη και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε «πλυντήριο» για το πέρασμα ποσών , από τα ΚΠΣ σε ιδιώτες, επιχειρηματικούς ομίλους και κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ουσιαστικά τα Βαλκάνια, με την Τουρκία. Το 2009 ο κύκλος έκλεισε με την εκκαθάριση του «πλυντηρίου» και την ενσωμάτωση στα περιουσιακά στοιχεία και τη διαχείριση της Φρανκφούρτης.
Ο «σημιτικός» Παπανδρέου καταβάλει κάθε προσπάθεια να «κλείσει» τον κύκλο. Ο Σαμαράς κινδυνεύει… αντί για πρωθυπουργός να γίνει Δήμαρχος.
Όχι η Ευρώπη και η Σχολή της Φρανκφούρτης δεν είναι Αμερική. Και τα δάνεια δεν είναι σχέδιο Μάρσαλ.
newscode
|
|
